Rivierenhof

Voorwaarden voor de realisatie van de Nieuwbouw aan de Rivierenhof / Hoornse Diep Oostzijde, een project voortkomend uit de woningbouw-manifestatie ‘De Intense Stad’, waren de stedenbouwkundige situatie en het behoud van een enkele boom op de noord-west hoek van de kavel. Door de sloop van een voormalig schoolgebouw ontstond de kans om het bouwblok Hoornse Diep / Rivierenhof, zoals in het plan ‘Grunobuurt’ oorspronkelijk door H.P.Berlage & Schut was bedacht, ‘af te maken’.

‘Oriëntatie & accenten‘

De kopgevels van het gebouw oriënteren zich op de vier hemelsrichtingen en zijn voorzien van een soort strooigoed-achtige perforatie van ramen in verschillend formaten terwijl de lange gevels een meer hiërarchische gevelindeling kennen. De vier bovenste woningen waren oorspronkelijk als bedrijfsruimtes gedacht, echter als gevolg van de economische omstandigheden werden deze door ontwikkeld als huurwoningen in de vrije sector. Deze bijzondere woningen zijn dan ook d.m.v. een rood kader als ‘venster naar de zon’ geaccentueerd.

‘Omarmen & beschermen’

Een hogere vleugel van 6 bouwlagen weert verkeersgeluid en bied een fantastisch panorama over het westelijke deel van de stad, het Emmaviaduct en het water van het Hoornse Diep.

De lagere vleugel langs de Rivierenhof zoekt qua hoogte en ritmiek aansluiting aan de direkte omgeving.

Door de positie van de aanwezige boom, de daadwerkelijke ontmoeting tussen hoog en laag kon juist op deze plek het stijgpunt (trappen en lift) worden gesitueerd. Het glasvolume ten behoeve van vertikaal verkeer is het verbindend element c.q. de schakel tussen de twee bouwvolumes.

De lagere vleugel bied in vorm van 16 appartementen onderdak aan een chinese gemeenschap, de ouderenvereniging Kang Ling, waarbij een collectieve activiteitenruimte is geïntegreerd.  

De U-vormige buitenschil is voorzien van een krachtige en warme uitstraling van gesinterd metselwerk, stootvoegloos gemetseld. Mede door de beide bouwvolumes ontstaat bijna vanzelf een soort omarming en bescherming in stedenbouwkundige zin van zowel de woonfuncties dan wel de solitair gelegen kerk op het binnengebied.

De zilvermetallic gekleurde huid van de binnengevel is een soort van ‘spiegel’. Hiermee ontstaat een reactie op het bestaande kerkgebouw, een ‘incident’ binnen het gesloten bouwblok, versterkt door reflectie en weerkaatsing van daglicht.

‘Aanbinding van gebouw met maaiveld‘

De parkeerbehoefte is opgelost middels een half verdiepte parkeerstalling welke enerzijds het hele gebouw visueel op een verhoogde plint zet, een soort ‘dienblad’, en anderzijds een goede overgang tussen privé en openbaar garandeert en daarmee een verbijzonderde aanbinding aan het maaiveld vormt. Om het gebouw een positieve uitstraling te geven is er intensief gezocht naar een lichte, gele steen, welke door middel van een glanzend oppervlak op daglichtveranderingen reageert en licht reflecteert. In een oude steenfabriek ten oosten van Berlijn/BRD is ten slotte een bedrijf gevonden welke nog op een ambachtelijke en ouderwetse manier stenen speciaal kan sinteren waardoor de beoogde glansgraad ontstaat.